Zoekopdracht
Basiseigenschappen van martensitische roestvrijstalen buis
Martensitische roestvrijstalen buis staat bekend om zijn hoge sterkte en slijtvastheid. Typische cijfers omvatten de serie 410, 420, 431 en 440. Dit type staal, gekenmerkt door het hoge koolstof- en chroomgehalte, kan een harde martensitische structuur vormen door blussen. Vergeleken met austenitisch roestvrij staal vertoont martensitisch roestvrij staal een lagere taaiheid en een beperkt plasticiteitsbereik, maar vertoont superieure hardheid en vermoeidheidsweerstand. Deze kenmerken vormen unieke uitdagingen tijdens koud en heet werk.
Moeilijkheden bij koud werken
Koud werken is cruciaal voor het verbeteren van de dimensionale nauwkeurigheid en oppervlaktekwaliteit van leidingen. Martensitische roestvrijstalen buis vormt echter aanzienlijke uitdagingen tijdens de koude werkfase.
Onvoldoende plasticiteit
De plasticiteit van martensitisch roestvrij staal is veel lager dan die van austenitisch roestvrij staal. Tijdens koude tekening en koud rollen vertoont het materiaal beperkte ductiliteit, waardoor het vatbaar is voor defecten zoals barsten, delaminatie en randschade. Hoge koolstofarme cijfers zijn bijzonder bros, waardoor hun koude vervormbaarheid wordt verminderd.
Ernstige werkuitharden
Tijdens koud werken neemt de dislocatiedichtheid snel toe, wat aanzienlijke werkhardend in martensitische roestvrijstalen buizen veroorzaakt. Deze snelle toename van de hardheid verhoogt de weerstand tegen latere vorming, plaatst verhoogde belasting op verwerkingsapparatuur en is vatbaar voor kraken. Als vervorming niet correct wordt gecontroleerd, kan voortijdige breuk optreden.
Stressconcentratie en scheurgevoeligheid
Restspanningen concentreren zich tijdens het werken, vooral tijdens het buigen, affakkelen of krimpen. Deze gebieden van stressconcentratie worden vaak crack -initiatiepunten. Deze scheuren kunnen tijdens het daaropvolgende gebruik corrosiescheuren versnellen, waardoor de levensduur van de services wordt beïnvloed.
Kwaliteitscontrole van de oppervlaktekwaliteit is moeilijk
Hoge oppervlaktewrijving tijdens koud werken kan gemakkelijk krassen, inkepingen en oppervlakte -afstand veroorzaken. De hoge hardheid van martensitische roestvrij staal leidt tot snelle gereedschapslijtage, waardoor het risico op oppervlaktefouten verder wordt verhoogd. Daarom zijn hogere smering en matrijsmaterialen vereist.
Moeilijkheden bij hete werken
Hot werken is een belangrijke stap in de productie van martensitische roestvrijstalen buizen, die processen omvatten zoals warm rollen, hete extrusie en hete smeden. Hoewel hoge temperaturen de plasticiteit kunnen verbeteren, vormt hete werken ook aanzienlijke uitdagingen vanwege de microstructuur.
Strikte vereisten voor temperatuurregeling
Het warm werktemperatuurbereik voor martensitisch roestvrij staal is relatief smal, in het algemeen tussen 1000 ° C en 1200 ° C. Overmatig lage temperaturen resulteren in onvoldoende plasticiteit en vatbaar voor kraken; Overmatig hoge temperaturen leiden tot snelle korrelgroei, wat resulteert in prestatieafbraak. Nauwkeurige controle van de verwarmings- en houdprocessen is van cruciaal belang om de prestaties van het eindproduct te waarborgen.
Risico op het uitdrijven van scheuren
Uitdoving is vaak vereist na hete werken om de gewenste martensitische structuur te bereiken. Snelle koeling creëert grote temperatuurverschillen in het materiaal, wat leidt tot significante thermische spanningen. Met dikkere wanden of een ongepast koelmedium zullen blussende scheuren zeer waarschijnlijk optreden, wat mogelijk resulteert in schroot.
Problemen met carbide -neerslag
Verlengde verblijftijden op hoge temperatuur kunnen ervoor zorgen dat carbiden langs korrelgrenzen neerslaat, ze verzwakken en de corrosieweerstand verminderen. Dit probleem is vooral prominent aanwezig in cijfers die MO of hoge koolstof bevatten. Daaropvolgende temperen kan sommige spanningen verlichten, maar kunnen niet volledig defecten veroorzaken veroorzaakt door korrelgrenscarbiden.
Thermische vermoeidheid en vervormingscontrole
De frequente verwarmings- en koelcycli tijdens hete werken maken martensitische roestvrijstalen buizen vatbaar voor het kraken van thermische vermoeidheid. Herhaalde vervorming maakt het moeilijk om uniforme dwarsdoorsnede afmetingen te behouden, wat resulteert in overmatige ovaliteit en ongelijke wanddikte, waardoor hogere eisen worden gesteld aan precisiecontrole.
De gecombineerde uitdagingen van koud en warm werken
In de daadwerkelijke productie, vullen koud werken en heet werken elkaar vaak aan, maar voor martensitische roestvrijstalen buizen overlappen de uitdagingen van beide benaderingen. De grove microstructuur verkregen na warm werken vereist koud werken om de afmetingen en eigenschappen aan te passen. De hoge stress en verharding veroorzaakt door koud werken, moeten echter worden vrijgegeven en hersteld door warmtebehandeling. Een evenwicht vinden tussen deze twee aspecten - de sterkte, terwijl het ook in evenwicht is tussen de hardheid en de weerstand van de corrosie - is een kernuitdaging in het productieproces van dit type materiaal.
